روز سیزده فروردین

بزرگ ترین خیانت تاریخ ایران

بدست یهودیان در زمان خشایارشا

روز صهیونیسم ستیزی مبارک

روز سیزده نوروز را که همگان سیزده بدر می نامیم بزرگ ترین خیانت تاریخ بر ضد مردم ایران رقم خورده اما افسوس که

مردم نحسی این روز را فراموش کرده اند

بدانیم و آگاه باشیم که شب سیزده فروردین با توطئه وزیر خائن خشایارشا مردخای و همسر یهودی ملعونش بنام 

هاداسا (استر) حکم قتل هامان وزیر لایق ایرانی که از خیانت های یهودیان آگاهی یافته بود و همچنین هفت قبیله بزرگ

ایران را از خشایارشا که اورا مست کرده بودند گرفتند و این فاجعه بزرگ در روز سیزده فروردین ماه با قتل و عام مردم بی

گناه به روزی نحس برای ما ایرانیان تبدیل شد حال چرا مردم بیرون از خانه میروند بدین منظور است که مانند اجداد

هخامنشی شان در خانه قتل و عام نشوند حال به احترام اجداد خود دقیقه ای سکوت میکنیم و آمرزش این عزیزان را از

خدای بزرگ خاستاریم.

منبع : کتاب مقدس تورات

هولوکاست برزگ ترین دروغ تاریخیست

حال بگویید این فاجعه بزرگتر است یا آن دروغ

ما ایرانیان میهن پرست و عاشق ایران زمین این روز را روز ستیز با یهویان صهیونیست مینامیم

نژادم آریایی پرچمم درفش کاویانی خلیجم پارس

ندانی که ایران نشست منست

جهان سر به سر زیر دست ِ منست

هنر نزد ایرانیان است و بـــس

ندادند شـیر ژیان را بکــس

همه یکدلانند یـزدان شناس

بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس

دریغ است ایـران که ویـران شــود

کنام پلنگان و شیران شــود

چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد

در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی یکسر بجـنگ آوریــم

جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم

همه سربسر تن به کشتن دهیم

بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم

چنین گفت موبد که مرد بنام

بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام

اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار

چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــار زار

شعر از فردوسی بزرگ شاعر ایران زمین

ششم فروردین ماه فرخنده زادروز اشوزرتشت پاک را به راست اندیشان جهان تبریک و شاد باش میگوییم .

زرتـشـت

به‌نام آن‌که در شانش کتاب است**********چــراغ راه دیـنــش آفتــاب اســت
مـــهیـــن دســتور دربــار خـدایـی**********شــــــرف بخــش نـــژاد آریــــایـی
دوتا گــــردیده چـــرخ پیـر را پشت**********پی پـــوزش بـه پیـش نام زرتشـت
بــه زیــر سـایـه نـامــش تــوانـــی**********رسـید از نــو بـه دور باســتانــــی
ز هــاتف بشــنود هر کس پیامش**********چو عـارف جان کند قربـان نامــش
شـفق چون سر زند هر بامـدادش**********پی تـــعظیم خـور، شــادم بیـادش
چومن‌ گر‌دوست‌داری‌کشور‌خویش**********ستایــش بایــدت پیـغمبر خویــش
بــه ایمــــانی ره بیــگانــه جویــی**********رها کن، تا بــه کی بــی آبـــرویی
به قرن بیـست گـــــر در بنــد آیی**********همان به، دیـن بـــهدینان گـــرایی
به‌چشم عقل، آن‌دین‌را فروغ‌است**********که خود بنیـان کن دیـو دورغ است
چون دین کردارش و گـفتـار و پندار**********نـکو شـد بـهـتر از یـک دیــن پــندار
در آتشـــکده دل بر تــــو بــاز است**********درآ کاین خانه سـوز و گــداز اسـت
هر آن دل کـه نباشـد شعـلـه‌افروز***********به حال ملک و ملت نیست دلـسوز
در این آتــش اگـــر مامــن گزیــنـی***********گلستـان چـون خلیل، ایران ببینی
دراین‌کشورچو‌شد‌این‌شعله‌خاموش**********فتـــادی دیگ مــلیت هـم از جوش
تو را این آتش اسباب نجــات است**********در این آتش، نهان آب حیـات است
چنان یکسـر سراپای مرا سـوخـت**********که باید ســـوختن را از مـن آموخت
اگرچه ازمن به‌جز‌خاکستری‌نیست**********برای گــرمی یک قرن کافی اسـت
چو انــدر خاک خــفتم زود یــا دیـــر**********توانی‌‌‌‌‌‌‌‌جست از‌آن‌خاکستـر، اکسیر
بـه دنیـا بس همــین یک افتـــخـارم**********کــه یـــک ایــــرانـــــی والاتبـ‌‌ـــــارم
به خون دل نیم زین زیسـت، شادم**********که زردشتـــی بـــود خــون و نـژادم
در دل باز چــــون گـــوش تـــو و راه **********بــــود مســـدود، بـاید قصـه کـوتــاه
کنونت نیـست چون گوش شـنفتن**********مـرا هـــم گفتـــه‌هـا بـایـد نـهفــتن
بسی اســـرار در دل مانده مسـتور**********کـــه بـی تـردید بـایســتی بـرم گور

شعر از عارف قزوینی